Μία ιστορία που συνδέει δύο ανθρώπους στη σύγχρονη Γερμανία, με μόνο ίσως κοινό στοιχείο την εθνική τους προέλευση. Ο Τσάιτ είναι ένας ρέμπελος σαραντάρης που έχει παραιτηθεί από στόχους όπως καριέρα και έρωτας. Η Σιμπέλ είναι μια εικοσάχρονη που θέλει να απογαλακτιστεί από την οικογενειακή τούρκικη φάτνη και βλέπει ως μόνο μέσο τον γάμο, έστω και τον εικονικό. Εκβιάζει τον Τσάιτ που τον γνωρίζει ως τρόφιμο μιας ψυχιατρικής κλινικής στην οποία κατέληξε ύστερα από μία αυτοκαταστροφική πτώση με αυτοκίνητο σε έναν τοίχο. Αγαπημένος τρόπος «αυτοκτονίας»: κοπή φλεβών. Ο οποίος τελικά υποκύπτει στην πρόταση της Σιμπέλ, όμως αρνείται να ενταχθεί στα δεδομένα της έστω προσχηματικής συζυγικής ζωής, ενώ η Σιμπέλ βρίσκει το πεδίο να «ζήσει τη ζωή της». Σταδιακά, όμως, ανάμεσα στο ζευγάρι αναπτύσσεται μια περίεργη έλξη.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την ταινία που απέσπασε και την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2004, (καθώς και άλλες 21 διακρίσεις), είναι πως δεν παρακολουθούμε απλά μια τραγική ιστορία αγάπης, αλλά ένα κοινωνικό δράμα, με πολλές διαστάσεις. Οι πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, η φωτογραφία της ταινίας πολύ καλή και το soundtrack είναι αν μη τι άλλο ξεσηκωτικό!
Έναρξη 9:15 στο Βιτρό (Περιοχή μαχαιράδικα Άργος Ορεστικό)
Σκηνοθεσία/Σενάριο Φατίχ Ακίν
Παραγωγή: 2004
